ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਕਦੇ ਫਿਰ ਰੱਬ ਦਾ ਦੀਦਾਰ ਧਰਤੀ 'ਤੇ
ਜੇ ਕੀਤਾ ਨਾ ਤੂੰ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਜ਼ਰਾ ਸਤਕਾਰ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ।
ਹਵਾ, ਪਾਣੀ, ਜ਼ਮੀਂ, ਮਿੱਟੀ, ਪਲੀਤ ਆਲਾ ਦੁਆਲਾ ਕਰ
ਉਤਾਰੇ ਵਾਰੋਂ ਵਾਰੀਂ ਅਣਗਿਣਤ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ।
ਬਣੇ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਸਭ ਕਾਮਿਲ ਨਿਜ਼ਾਮਾਂ ਦੀ ਤਬਾਹੀ 'ਤੇ
ਜੇ ਕੀਤਾ ਨਾ ਤੂੰ ਕੁਦਰਤ ਦਾ ਜ਼ਰਾ ਸਤਕਾਰ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ।
ਹਵਾ, ਪਾਣੀ, ਜ਼ਮੀਂ, ਮਿੱਟੀ, ਪਲੀਤ ਆਲਾ ਦੁਆਲਾ ਕਰ
ਉਤਾਰੇ ਵਾਰੋਂ ਵਾਰੀਂ ਅਣਗਿਣਤ ਸ਼ਿੰਗਾਰ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ।
ਬਣੇ ਕੁਦਰਤ ਦੇ ਸਭ ਕਾਮਿਲ ਨਿਜ਼ਾਮਾਂ ਦੀ ਤਬਾਹੀ 'ਤੇ
ਚਮਕਦੇ, ਜਗਮਗਾਂਦੇ ਸ਼ਹਿਰ ਜਾਪਣ ਖ਼ਾਰ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ।
ਥਾਂ ਥਾਂ ਉੱਤੇ ਵਿਛਾ ਕੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਕੰਕ੍ਰੀਟ ਦੇ ਜੰਗਲ
ਖ਼ੁਦ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹੀ ਕਰ ਲਿਆ ਬੀਮਾਰ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ।
ਕਰੇ ਗੱਲਾਂ ਕਿਵੇਂ ਹੁਣ ਇਹ ਖਿਲਾਰਾ ਸਾਂਭਿਆ ਜਾਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਇਹਨੇ ਕੋਈ ਕਰਨਾ ਹੈ ਹੁਣ ਉਪਕਾਰ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ।
ਭੁਲਾ ਕੇ ਸੁਰਤ ਸਾਰੀ ਲੋਭ ਲਾਲਚ ਦੇ ਤਲਿਸਮ ਅੰਦਰ
ਚਲਾਇਆ ਉਹਨੇ ਫਿਰ ਇਕ ਸਿਲਸਿਲਾ ਖ਼ੂੰ-ਖ਼੍ਵਾਰ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ।
ਥਾਂ ਥਾਂ ਉੱਤੇ ਵਿਛਾ ਕੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਕੰਕ੍ਰੀਟ ਦੇ ਜੰਗਲ
ਖ਼ੁਦ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹੀ ਕਰ ਲਿਆ ਬੀਮਾਰ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ।
ਕਰੇ ਗੱਲਾਂ ਕਿਵੇਂ ਹੁਣ ਇਹ ਖਿਲਾਰਾ ਸਾਂਭਿਆ ਜਾਵੇ
ਜਿਵੇਂ ਇਹਨੇ ਕੋਈ ਕਰਨਾ ਹੈ ਹੁਣ ਉਪਕਾਰ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ।
ਭੁਲਾ ਕੇ ਸੁਰਤ ਸਾਰੀ ਲੋਭ ਲਾਲਚ ਦੇ ਤਲਿਸਮ ਅੰਦਰ
ਚਲਾਇਆ ਉਹਨੇ ਫਿਰ ਇਕ ਸਿਲਸਿਲਾ ਖ਼ੂੰ-ਖ਼੍ਵਾਰ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ।
ਸਦਾ ਦਿੰਦੇ ਸੀ ਫਿਰਦੇ ਜੀਵ ਸਾਰੇ ਵੀ ਅਨਲ-ਹਕ ਦੀ
ਚੜ੍ਹੇ ਸੂਲੀ ਤਾਂ ਹੀ ਮਨਸੂਰ ਦੇ ਸਭ ਯਾਰ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ।
ਚੜ੍ਹੇ ਸੂਲੀ ਤਾਂ ਹੀ ਮਨਸੂਰ ਦੇ ਸਭ ਯਾਰ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ।