ਪੰਜਾਬ ਤੈਨੂੰ ਪੁੱਤ ਪਏ ਸੂਲੀ ਤੇ ਚਾੜ੍ਹ ਦੇ ,
ਤਸਵੀਰ ਰੰਗਲੀ ਜਿਹੀ ਜਾਂਦੇ ਵਿਗਾੜ ਦੇ ।
ਤਸਵੀਰ ਰੰਗਲੀ ਜਿਹੀ ਜਾਂਦੇ ਵਿਗਾੜ ਦੇ ।
ਧਰਤੀ ਦਾ ਦਿਲ ਹੈ ਟੁੱਟਦਾ, ਮਿੱਟੀ ਦੀ ਕੂਕ ਸੁਣ ,
ਖੇਤਾਂ 'ਚ ਜਦ ਕਦੇ ਵੀ ਪਰਾਲੀ ਨੂੰ ਸਾੜ ਦੇ ।
ਖੇਤਾਂ 'ਚ ਜਦ ਕਦੇ ਵੀ ਪਰਾਲੀ ਨੂੰ ਸਾੜ ਦੇ ।
ਲਾਲਚ ਨੇ ਹੀ ਇਹ ਪਾਠ ਪੜ੍ਹਾਇਆ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ,
ਸ਼ਹਿਰ ਆਪਣੇ ਉਸਾਰ ਤੂੰ ਜੰਗਲ ਉਜਾੜ ਦੇ ।
ਸ਼ਹਿਰ ਆਪਣੇ ਉਸਾਰ ਤੂੰ ਜੰਗਲ ਉਜਾੜ ਦੇ ।
ਸੋਚਾਂ ਦਿਆਂ ਪਰਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾ ਵੀ ਲਈ ਜ਼ਰੂਰ ,
ਪਹਿਲਾਂ ਤੂੰ ਇਹਦੇ ਉੱਤੇ ਲਗੀ ਧੂੜ ਝਾੜ ਦੇ ।
ਪਹਿਲਾਂ ਤੂੰ ਇਹਦੇ ਉੱਤੇ ਲਗੀ ਧੂੜ ਝਾੜ ਦੇ ।
ਸਰਦ ਉਹਦਾ ਦਿਲ ਹੈ ਪੋਹਾਂ ਤੇ ਮਾਘਾਂ ਦੇ ਵਾਂਗਰਾਂ ,
ਪਰ ਉਹ ਵਿਖਾਵੇ ਕਰਦਾ ਪਿਆ ਜੇਠ ਹਾੜ ਦੇ ।
ਪਰ ਉਹ ਵਿਖਾਵੇ ਕਰਦਾ ਪਿਆ ਜੇਠ ਹਾੜ ਦੇ ।
No comments:
Post a Comment