ਰੁਬਾਈਆਂ/ ਕਿਤਾ

ਧਰਤੀ ਮਾਂ ਦੇ ਅਜ਼ੀਮ ਸੀਨੇ ਵਿੱਚ
ਨਿੱਤ ਨਵੇਂ ਪੁੜਦੇ ਕੋਈ ਤੀਰ ਰਹੇ
ਰੁੱਖਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਨਾਲ ਉਹ ਜ਼ਾਲਿਮ
ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਆਰੇ ਨਾਲ਼ ਚੀਰ ਰਹੇ । ( ੩੧/੦੫/੨੦੨੦ )

ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਨਿੱਘ ਸੇਕਣ ਦਾ ਕਰੇ ਜੀਅ ,
ਕਫ਼ਸ ਦੇ ਟੋਟੇ ਵੇਖਣ ਦਾ ਕਰੇ ਜੀਅ ,
ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਦੇ ਵਧਾ ਕੇ ਦਾਇਰੇ ਹੁਣ ,
ਸੁਖ਼ਨ ਦੇ ਬਾਬ ਵੇਖਣ ਦਾ ਕਰੇ ਜੀਅ | ( ੨੬ / ੦੬/ ੨੦੧੮ )

ਤਿਰੇ ਲੋਭੀ ਸੁਭਾਅ ਦੀ ਹੈ ਗਵਾਹੀ ,
ਘੁਲੀ ਜੋ ਪਾਣੀਆਂ ਦੇ ਵਿਚ ਸਿਆਹੀ ,
ਸਜਾ ਹੱਥੀਂ ਮਹਿੰਦੀ ਇਸ ਲਹੂ ਨਾਲ ,
ਜਲਾਂ ਦੀ ਬੇ ਬਹਾ ਜ਼ੀਨਤ ਤੂੰ ਲਾਹੀ | ( ੨੭/੦੬/੨੦੧੮ )

No comments:

Post a Comment

ਸਿਫ਼ਤ

ਵੱਗਦਾ ਗਿਆਨ ਦਾ ਚਸ਼ਮਾ, ਸਤਿਗੁਰੂ ਦੁਆਲੇ  ਭਰ ਭਰ ਵਰਤਾਏ ਜਿਨ੍ਹੇ, ਨਾਮ ਦੇ ਪਿਆਲੇ ਨ੍ਹੇਰੀਆਂ ਰਾਤਾਂ ਅੰਦਰ, ਜਿਸ ਰਾਹ ਵਿਖਾਲੇ ਮਿਹਰ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਜਿਹੇ ਪਾਪੀ ਵੀ ਪਾਲੇ ਜਦ ...