ਉਹ ਦੁਨੀਆ ਦਾ ਵਾਲੀ ਤੇ ਅਰਸ਼ਾਂ ਦਾ ਮਾਲਿਕ,
ਜ਼ੱਰੇ-ਜ਼ੱਰੇ 'ਚ ਜਲਵਾ ਵਿਖਾਵੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ,
ਦਿਲ 'ਚ ਕਰਤਾਰ ਦਾ ਯਕੀਨ ਪੈਦਾ ਕਰ ਕੇ,
ਫ਼ਿਕਰਾਂ ਤੇ ਸੰਸਿਆਂ ਨੂੰ ਮਿਟਾਵੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ,
ਪਸ਼ੂ ਤੋਂ ਮਨੁੱਖ, ਫੇਰ ਮਨੁੱਖ ਤੋਂ ਦੇਵ ਕਰੇ,
ਇਉਂ ਰੁਤਬਾ ਜੀਵ ਦਾ ਵਧਾਵੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ,
ਜਿਹੜਾ ਸਦੀਆਂ ਤੀਕ ਨਾ ਉੱਤਰੇ ਤੇ ਨਾ ਉੱਡੇ,
ਐਸਾ ਪੱਕਾ, ਗੂੜ੍ਹਾ ਰੰਗ ਚੜ੍ਹਾਵੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ।
ਖੇੜੇ 'ਤੇ ਵਿਸਮਾਦ 'ਚ ਹੋਵੇ ਭਗਤਾਂ ਦਾ ਵਾਸਾ,
ਜਦੋਂ ਅਨਹਦ ਵਾਜੇ ਵਜਾਵੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ,
ਉੱਠਣ ਦਿਲਾਂ ਅੰਦਰ ਲਹਿਰਾਂ ਅਨੰਦ ਦੀਆਂ,
ਜਦ ਵੀ ਇਲਾਹੀ ਬਾਣੀ ਸੁਣਾਵੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ,
ਨਾਮ-ਧੰਨ ਤੋਂ ਵਾਂਝੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਦੇ ਉਧਾਰ ਲਈ,
ਸਤਿਨਾਮ ਦੇ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ ਲੁਟਾਵੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ,
ਸਗਲ ਕਾਇਨਾਤ 'ਤੇ ਛਾ ਜਾਂਵਦਾ ਹੈ ਸਰੂਰ,
ਜਦ ਗੁਣ ਨਿਰੰਕਾਰ ਦੇ ਗਾਵੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ।
ਹਉਮੈਂ ਅਤੇ ਵਿਕਾਰਾਂ ਦੀ ਅਗਨ ਨੂੰ ਬੁਝਾ ਕੇ,
ਠੰਢ ਸੁਲਗਦੇ ਮਨਾਂ 'ਚ ਪਾਵੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ,
ਚੰਚਲ, ਅੱਥਰੇ ਅਤੇ ਬੇ-ਚੈਨ ਹਿਰਦਿਆਂ ਨੂੰ,
ਸਹਿਜ ਅਵਸਥਾ 'ਚ ਲਿਆਵੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ,
ਸੰਗੀਨ ਅਪਰਾਧੀਆਂ ਤੇ ਘੋਰ ਪਾਪੀਆਂ ਨੂੰ ਵੀ,
ਜਾਚ ਸੁੱਚੇ ਜੀਵਨ ਦੀ ਸਿਖਾਵੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ,
ਤੜਫਦੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਮ-ਦਾਤ ਬਖ਼ਸ਼ ਕੇ,
ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜਪਾਵੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ।
