ਜਵਾਨੀ

੧

ਇਹ ਅੱਥਰੀ ਜਵਾਨੀ ਇਹ ਬਾਗ਼ੀ ਜਵਾਨੀ,

ਇਹ ਨਾਜ਼ਾਂ ਭਰੀ ਮਾਣਮੱਤੀ ਜਵਾਨੀ,

ਕਦੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਦੀ ਮੁਥਾਜੀ ਨਾ ਮੰਨੇ,

ਇਹ ਆਪਣੇ ਹੀ ਰੰਗਾਂ 'ਚ ਰੱਤੀ ਜਵਾਨੀ,

ਕਿਸੇ ਇਕ ਮੁਕਾਮ ਉੱਤੇ ਟਿੱਕ ਕੇ ਨਾ ਬਹਿੰਦੀ,

ਸਦਾ ਚਾਲ ਅੰਦਰ ਹੈ ਰਹਿੰਦੀ ਜਵਾਨੀ,

ਕਦੇ ਆਪਣੀ ਆਜਜ਼ੀ ਨਾ ਕਬੂਲੇ,

ਕੀ ਚੜ੍ਹਦੀ ਜਵਾਨੀ, ਕੀ ਢਹਿੰਦੀ ਜਵਾਨੀ!

ਜ਼ਮਾਨੇ ਦੀਆਂ ਬੰਦਿਸ਼ਾਂ ਆਜ਼ਮਾਵੇ,

ਪਰਖਦੀ ਸਮਾਜਾਂ ਦਾ ਜੇਰਾ ਜਵਾਨੀ,

ਭੁਲਾਉਂਦੇ ਨਹੀਂ ਆਰਜ਼ੂ ਦੀ ਗਲੀ ਨੂੰ,

ਕਿ ਮੁੜ-ਮੁੜ ਕੇ ਪਾਉਂਦੀ ਹੈ ਫੇਰਾ ਜਵਾਨੀ। 

੨

ਅਸੂਲਾਂ ਤੋਂ ਆਕੀ ਰਹੇ ਜੇ ਜਵਾਨੀ,

ਬਣੇ ਆਪ ਆਪਣੀ ਤਬਾਹੀ ਦਾ ਕਾਰਣ,

ਹਕੀਕਤ ਤੋਂ ਗ਼ਾਫ਼ਲ ਰਹੇ ਜੋ ਜਵਾਨੀ,

ਉਹ ਕਰਦੀ ਹੈ ਸ਼ੈਤਾਨ ਦਾ ਰੂਪ ਧਾਰਣ,

ਕਈ ਦੌਲਤਾਂ ਨਾਲ ਲੱਦੇ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ,

ਲੁਟਾਏ ਗਏ ਨੇ ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਅੰਦਰ,

ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਸਿਧਾਂਤ, ਆਚਰਣ ਤੇ ਸਲੀਕੇ,

ਭੁਲਾਏ ਗਏ ਨੇ ਜਵਾਨੀ ਦੇ ਅੰਦਰ। 

ਹੈ ਭਾਵੇਂ ਸੁਖਾਲਾ ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਰਸਤਾ,

ਪਰ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਹੈ ਜੰਗਲ ਦਾ ਘੇਰਾ,

ਨਜ਼ਰ ਜਿਸ ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ ਦੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਤੋਂ ਭਟਕੇ,

ਉਦ੍ਹੇ ਹਿੱਸੇ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਕੇਵਲ ਹਨੇਰਾ। 

੩

ਰਹੇ ਧਰਮ ਅੰਦਰ ਜੇ ਬੱਝੀ ਜਵਾਨੀ,

ਤਾਂ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ ਬੇ-ਦਾਗ਼ ਤੇ ਪਾਕ ਦਾਮਨ,

ਉਹ ਨਿਰਭੈ ਜਵਾਨੀ ਉਹ ਉੱਤਮ ਜਵਾਨੀ,

ਸਿਖਾਉਂਦੀ ਹੈ ਜੋ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਓਣ ਦਾ ਫ਼ਨ,

ਉਹ ਪੁਰ-ਕਾਰ ਤੇ ਕਾਰਗਰ ਹੈ ਜਵਾਨੀ,

ਜੋ ਚੱਲਦੀ ਸਦਾ ਧਰਮ ਦੇ ਰਾਹ ਉੱਤੇ,

ਉਹ ਬੇ-ਬਾਕ, ਪੁਰ-ਜੋਸ਼, ਕਿਰਤੀ ਜਵਾਨੀ,

ਯਕੀਂ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਸ਼ਾਹ ਉੱਤੇ,

ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਬੂਟਾ ਉਦੋਂ ਫਲ ਲਿਆਵੇ,

ਜਦੋਂ ਸਤਿਗੁਰੂ ਆਪ ਸਿੰਜੇ ਤੇ ਪਾਲੇ,

ਮਿਲੇ ਪੌਣ ਸ਼ਰਧਾ ਅਤੇ ਗਿਆਨ ਪਾਣੀ,

ਤਾਂ ਆਉਂਦੇ ਨੇ ਸ਼ਾਖ਼ਾਂ 'ਤੇ ਪੱਤੇ ਨਿਰਾਲੇ,

ਇਹ ਬੂਟਾ ਦਵੇ ਆਸਰਾ ਪੰਛੀਆਂ ਨੂੰ,

ਜੋ ਲੁੱਕਦੇ ਨੇ ਡਰ ਕੇ, ਉਕਾਬਾਂ ਦੇ ਮਾਰੇ,

ਅਤੇ ਬਖ਼ਸ਼ਦਾ ਠੰਢੀ ਛਾਂ ਰਾਹੀਆਂ ਨੂੰ,

ਜੋ ਲੰਮੇ ਸਫ਼ਰ ਦੇ ਅਜ਼ਾਬਾਂ ਦੇ ਮਾਰੇ।